PIWULANG JATI

Assalamu’alaikum wr,wb……………

Esthining manah panembah kula namung dhumateng ngarsaning Gusti Kang Akarya Jagad ingkang mengku saliring papadhang tansah ambubuhi sagunging tusnuwuh lan ngreksa sagunging dumadi. Sumangga sami hanenuwun murih kasembadaning sedya ingkang utami sageda tata titi tentrem karta raharja sarta tinebihna saking sadaya panyeluding wisayaning ngagesang.

Bopo  Teguh Santoso

SASMITANING GHAIB

Sampun kawiyak warananing jagad
Datan maleh hawujud pralampita sakawit
Datan saget kadunungaken ing budi pra kawulo
Sabab handulu kahanan kamot ing sanepan
Pramila kawedar soho kagunggung sampun
Sadya kahanan dumadi kawiwitan padjajaran bumi
Kasaput bramantyaning Sang hyang hanantobogo
Mesu brata sampun badar ing pasepening pratapan

Kadulu ing katebihan tindaknyo sang noto hanitih estitama
Katemah taksih karsa sesinglon rupa hambawur kawulo
Bumi loka taksih kebak ing waspa
Tanah djawi kalimput ing prahara
Lamun sadya piwulang luhur pra wasis datan kapidangetaken
Ajaran suci pra wiku lan ulama datan kaprungu sampun
Ujaring si gaplok sabdane pra wiku lan ulama
Datan maleh kuwawa hambasuh budi candolo

Ambeg angkoro datan saget kagondoli
Duh, jagat kuwasaning Gusti
Pra dasih kadya selo brakiti hamawur tetangisan
Katyoso saget kaprungu ing monco
Lumarap ing waspa hanyaput sadya tentreming manah pra dasih
Ing wetan brang pernahe
Lumarap tapel wates gelang lan kuriphan
Bumi blumbangan bakale katrajang ing mayangkara

Nusa kembini bakalan hanglangut ing sepi
Rinakut dening agni soko yomani
Pra taruna gyo rangkut tumandang
Gugur gunung gyo sabiyantu
Lamun welas adedasar asih tanpa pamrih
Tumuju ing prasetyoning karahayoning bawono
Pralampita kasebat sampun, tutuping warso gyo kinanti
Gunggunging layon datan kapetung

Wusana kinaryo tumbal gyo Hyang Batara Kala
Sinengker sampun lakuning jagad kadulu
Datan sadengah titah gyo purna mratelakaken kang dumugi
Lamun datan titah pujangkara kasihing Gusti
Mesti bakal katalumpen soho kasiku
hamedar sasmitaning alam sunyaluri
kasebat sastra jendra hayuningrat
Lamun taksih karsa ing pepemut

Lamun taksih eling ing pepeling
Lamun taksih setyotuhu mring piwulanging werda suci
Lamun taksih kadunungan cahyaning Gusti
Mrih rahayu ing tindak dumugi
Tansah emut sasmitaning kang simandi
Tutup babagan hawa sanga mesu budi olah semedi
Tansah manuwun pangayoman saking Gusti
Tansah waspada mring lakuning tirta ubaling agni angkara

Laju kiprahipun bayu bakale
Gyo hamikut bebanten dumugi
Wadya bala bregasakan gyo kembul bujana handra wina
Handulu waspa soho panandaning pra kawulo
Wong tua kang kecalan atmojo
Kanoman podo  liwung kapengat dening asmara
Rerantaning bocah kang katilar wong tuwo dadi kunarpo
Eling den eling…….

Gelar sepapan barisaning pra lampor hambrakut kidul pernahe
Padjajaran bumi pinangko pambukaning pepemut
Tutuping warso pinangka madyaning lampah nampi pacobi
Lamun taksih kadunungan daya iman sejati bakale adoh ing bilahi
Tapel wates gelang, kuriphan lumeret wetan bumi Blumbangan
Jinangka Nusa Kembini bakale kapiran ing bilahi
Bumi Klungkung manggih rahayu
Kalis ing rubedo, kalis ing bebendu

Wusananing oncating Sang kala,
Katitik ing pucuking Sapta renggo
Sang Nata gyo jumangkah,
Nungkulaken kyai sidem kayom
Pinayungan  songgsong tunggul naga,
Kaderekaken sang Ismoyo
Gyo luwar sadya panandhang,
Oncat kapracondang pra wadya begasaan

Gyo sumingkir podo tinggal glanggang
Kasoran pamoring sang nata
Bumi djawi rahayu kinanti ing dumugi
Lamun katumbalan iklhas ing budi
Gyo bali minturut dawuh
Soho piwulang ing werda suci
Sakawit sadya puniko
Hamung kinaryo hangunduh wohing pakarti

Tansah ngunjuk syukur mring Ilahi
Saperlu rahayu awak mami
Sabab tanpo rowang sanak kadang bakale ngrewangi
Manowo taksih nandang pacobi
Hamung Iman soho setyo ing janji
Mring dawuhing guru sejati bakale bisa
Wujudake manunggaling kawula Gusti
Inggih puniko margi ingkang bakale nyentosani

  

” PANGANDIKANING GURU SEJATI “

Kito iki urip kang diarani Jumeneng Manungso tinitah ing Alam Padhang ( Jagad Raya ). Kudu sumurup artining PATRAP TRAPING SUSILO ” ateges Toto Kromo, Toto, Titi, Titis,Nastiti, Ngati-ati,Duga-Prayogo, Temen,Sabar,Tawekal, Nerimo,Tatag,Ikhlas, Sumeleh,Hening,Heneng, Awas Heneng lan Eling serto Waspodho.

Ojo podho kleru tompo, sebab kabeh kuwi wus diatur dening ” PONCO DRIYO “.
Mungguh kito urip sipating Manungso asal soko DUMADI lan PAMBUDI…!!. Yo iku kang diarani PANGERAN SANYOTO kuwi tegese WUJUD kito YEKTI. Mulo soko iku kito jeneng wong kang NGAURIP, Lumaku satindak kudu ” NGAWERUHI HANANIRO “, ajo demen LELEMERAN, kudu SETYO TUHU marang GESANGIRO lan KAPITAYAN marang badaniro dhewe mungguh lungguhe AKU. Mulo ora gampang yo ora angel mungguh lakuning Manungso ( Jalmo ), sakbiso-biso ojo NYIDRANI JANJINIRO kang wus KAWIJIL.

Sabdo PANDHITO WATAK UTOMO :
Yen cidro temahing BILAHI. Kito temen bakal TINEMU. Kito BECIK KETITIK. Kito OLO KETORO.

Mulane mumpung kito isih GESANG ( urip ). Ayo podho NGUDI NGELMU kang SANYOTO ing endi lungguhing ELMU margane poro Sanak Kadang samiyo NGUDI TUWUH kudu TUMINDAK :
SAROJO, TRISNO, SETYO, TUHU, PRASOJO lan UTOMO Jerjering Manungso.


Hananing PAMBUDI margo soko DUMADI, Banjur biso muncul unen-unen sing diarani ” ELMU lan NGELMU ” dumunung ono ing PONCO DRIYO. Ponco Driyo iki kang biso ngukir SEKABEHING Kabudayan.
Mulo Jaman kuno makunaning diarani JAMAN KABUDAN. Banjur kuwi sakwuse kang aran Agomo BUDHA. Lah Budha iku ” BUDI sawise BUDI KABUDAYAN ” pokok sekabehing Kabudayan iku diatur dening PONCO DRIYO…!!
Sejatining kang aran AGOMO kuwi yo BUSONO, AGEMAN yo kang aran KUNCI SEJATI. Mulo ing kene kito aturake, mungguh ananing dumadi banjur hanane PANGERAN SANYOTO. Banjur ono tembung kang aran A, I, U, tegese AKU, IKI, URIP. Ananing URIP ono sing NGURIPI. Ananing AKU ( Kawulo ) sebab ananing GUSTI, yen yo ora GUSTI wis mesti ora ono Kawulo. Sawise mengko banjur kawijil ” ROSO-PANGROSO, biso MUNO lan MUNI, terus kabeh mau diatur dening PONCO DRIYO.
Ananing ELMU lan NGELMU, Sir Kawulo maneges marang Gusti banjur ono WUJUD MAKNA sing diarani SIDIKORO, MANEKUNG lan SEMEDI. 

PAPAT LIMA PANCER

SEDULUR PAPAT LIMA PANCER Njupuk sumber saka Kitab Kidungan Purwajati seratane , diwiwiti saka tembang Dhandanggula kang cakepane mangkene :

Ana kidung ing kadang Marmati Amung tuwuh ing kuwasanira Nganakaken saciptane Kakang Kawah puniku Kang rumeksa ing awak mami Anekakake sedya Ing kuwasanipun Adhi Ari-Ari ingkang Memayungi laku kuwasanireki Angenakken pangarah Ponang Getih ing rahina wengi Ngrerewangi ulah kang kuwasa Andadekaken karsane Puser kuwasanipun Nguyu-uyu sabawa mami Nuruti ing panedha Kuwasanireku Jangkep kadang ingsun papat Kalimane wus dadi pancer sawiji Tunggal sawujud ingwang Ing tembang dhuwur iku disebutake yen ” Sedulur Papat ” iku Marmati, Kawah, Ari-Ari, lan Getih kang kaprahe diarani Rahsa. Kabeh kuwi mancer neng Puser (Udel) yaiku mancer ing Bayi.

Cethane mancer marang uwonge kuwi. Geneya kok disebut Marmati, kakang Kawah, Adhi Ari-Ari lan Rahsa kuwi?. Marmati iku tegese Samar Mati ! lire yen wong wadon pas nggarbini ( hamil ) iku sadina-dina pikirane uwas Samar Mati. Rasa uwas kawatir pralaya anane dhisik dhewe sadurunge metune Kawah, Ari-Ari lan Rahsa kuwi mau, mulane Rasa Samar Mati iku banjur dianggep minangka Sadulur Tuwa. Wong nggarbini yen pas babaran kae, kang dhisik dhewe iku metune Banyu Kawah sak durunge laire bayi, mula Kawah banjur dianggep Sadulur Tuwa kang lumrahe diarani Kakang Kawah. Yen Kawah wis mancal medhal, banjur disusul laire bayi, sakwise kuwi banjur disusul Metune Ari-Ari. Sarehne Ari-Ari iku metune sakwise bayi lair, mulane Ari-Ari iku diarani Sedulur Enom lan kasebut Adhi Ari-Ari Lamun ana wong abaran tartamtu ngetokake Rah ( Getih ) sapirang-pirang. Wetune Rah (Rahsa) iki uga ing wektu akhir, mula Rahsa iku uga dianggep Sedulur Enom. Puser (Tali Plasenta) iku umume PUPAK yen bayi wis umur pitung dina. Puser kang copot saka udel kuwi uga dianggep Sedulure bayi. Iki dianggep Pancer pusate Sedulur Papat. Mula banjur tuwuh unen-unen ” SEDULUR PAPAT LIMA PANCER ” 0 Kekayon wayang purwa kang kaprahe kasebut Gunungan, ana kono gambar Macan, Bantheng, Kethek lan Manuk Merak. Kocape kuwi mujudake Sedulur Papat mungguhing manungsa.

Kewan cacah papat mau nggambarake nafsu patang warna yaiku : Macan nggambarake nafsu Amarah, Bantheng nggambarake nafsu Supiyah, Kethek nggambarake nafsu Aluamah, lan Manuk Merak nggambarake nafsu Mutmainah kang kabeh mau bisa dibabarake kaya ukara ing ngisor iki: Amarah : Yen manungsa ngetutake amarah iku tartamtu tansaya bengkerengan lan padudon wae, bisa-bisa manungsa koncatan kasabaran, kamangka sabar iku mujudake alat kanggo nyaketake dhiri marang Allah SWT. Supiyah / Kaendahan : Manungsa kuwi umume seneng marang kang sarwa endah yaiku wanita (asmara). Mula manungsa kang kabulet nafsu asmara digambarake bisa ngobong jagad. Aluamah / Srakah : Manungsa kuwi umume padha nduweni rasa srakah lan aluamah, mula kuwi yen ora dikendaleni, manungsa kepengine bisa urip nganti pitung turunan. Mutmainah / Kautaman : Senajan kuwi kautaman utawa kabecikan, nanging yen ngluwihi wates ya tetep ora becik.

Contone; menehi duwit marang wong kang kekurangan kuwi becik, nanging yen kabeh duwene duwit diwenehake satemah uripe dewe rusak, iku cetha yen ora apik. Mula kuwi, sedulur papat iku kudu direksa lan diatur supaya aja nganti ngelantur. Manungsa diuji aja nganti kalah karo sedulur papat kasebut, kapara kudu menang, lire kudu bisa ngatasi krodhane sedulur papat. Yen manungsa dikalahake dening sedulur papat iki, ateges jagade bubrah. 

Memayu Hayuning Bawana

MEMAYU HAYUNING BAWANA

Luhuring kawruh babagan karahayon dumunung ana ing pangawikan pribadi, samubarang kalir saliring bab sabarang reh mengku kaluhuran Gusti sinawung sekar kesumastuti.

Pangawikan Pribadi Pambukaning Kaywanan

1.  Surya kembar ing madyaning ratri, tumanduking katresnan sanyata, lelabuhan panuntune, rawuhe panunggal laku, pengadilan asmara wening, pinarcaya ing kodrat, tumuli manekung, sinerat pustaka rasa, sing prayitna lamun harsa manjing budi, memayu hayuningrat.

2. Tumurune pepakon kang jati, peparinge Kang Maha Kuwasa, minangka panunggal dzate, panyerat karya hayu, rahayune manunggal kardi, pakaryaning Pangeran, aneng budi luhur, panunggaling cipta rasa, miwah karsa panyerat pustaka iki, , mangestu hesti tunggal

3. Lelabuhan  kang minangka  wangsit,  jumenenge  Sang  Saka  makarya, hanglabuhi sira kabeh, marsudi budi hayu, kaluhuran sempurna jati, heninging wardayanya, hambeging aluhur, kinarya labuh Negara, marma sigra sinerat pustaka iki, dadya kawuningana

4. Kang  hamaca  layan  kang   marsudi,  ing  wanci  iki  uga  binuka,  kawruh  pangawikan  dzate,  binuka telenging kalbu, pambukaning warana ghaib, kunci nanpa nugraha, sempurnaning laku, memayu hayuning jagad, Nuswantara papan panunggaling ngilmi, sempurnane ngagesang

5. Ana dene prasetyane Gusti, marang kabeh tumitah ing donya, sing pada gentur tapane, tetep ngawula laku, nulad marang citraning Gusti, kang ana ing saben titah, dadi srananipun, rahayu kang jinangka, kasembadan sasedyane hamungkasi, hayu nir sambekala.

6. Rikalane  sumujud  nyawiji, jumujug  marang  ngarsa  Pangeran, Gusti  Kang  Maha Agunge, lega lila sedarum, datan melik mring samukawis, sakabehing lelakon, sumarah Hyang Agung, tumurune kanugrahan, hanulada pra priyagung duk ing uni, nulada laku tama.

7. Utamane wong aurip iki, tuwa anom ageng alit samya, ngetingalna labetane, hayu sesaminipun, ngesti rasa sempurneng jati, ngenut krenteging manah, suba sitanipun, ing pundi dununge gesang, kang sempurna tumeka ing zaman akhir,tentrem ing salaminya.

8. Salamine tansah mujosmedi, ing wardaya emut mring Pangeran, tan ginggang langgeng anane, duh tumitah sedarum, gegandengan zaman puniki, yen harsa urip mulya, labuhana iku, jumeneng pangawak teja, hanampani kanugrahane Sang Adil., wahyu makuta rama.

9. Mardikengrat mustikeng panunggil, katetepan nugraheng Pangeran, prayitna ing panampane, kiblat papat den ukur, lima pancer pusering budi, jembaring jagad raya, bumi langit jumbuh, sanadyan durung priksa, sayekti apa pralampiteng Sang Adil , hambega paramarta.

10.  Tanda lamun kekasihing Gusti, nora mundur nadyan mung sejangkah, ngemban dawuh panunggale, memayu hayu laku, hangayomi ciptane Gusti, Ingkang Maha Kuwasa, gawe tentrem hayu, saisine jagad raya, nganggo dasar piwulang saka Sang Adil, pustaka ngesti tunggal.

11.  Tunggal jati sempurneng dumadi, tunggal cipta paripurneng lampah, dumadiya saciptane, sakarsane maujud, tentrem hayu sempurna jati, anane wus tumedak, kabeh laku hayu, yen ginulang dadi srana, kabeh mau dadya tepa lan palupi , tumrap kang pada priksa.

12.  Priksanana aneng jroning ati, talitinen sajrone wardaya, sagung pakaryan wulangreh, papan dununge kawruh, sempurnaning urip lan pati, sempurnaning panembah, lan pakaryanipun, dadya nyarira manunggal, tumanduke makarya sarwa utami, hayu nir sambe kala

13.  Kalanggengan kang pada den udi, lelabuhan mring sesame gesang, kasempurnan dumadine, sabarang kang dinulu, kapyarsa lan ginanda yekti, rinasa jroning nala, panggraita jumbuh, panca driya sung panunggal, kaluhuran katresnan Gusti manunggil, lelangen jroning rasa.

14.  Rasa jati sempurneng aurip, kinaroban marang sihing Allah, kataman branta wulangreh, hayu rahayu laku, pangawikan ingkang binangkit, ginugah mring Pangeran, Gusti Maha Agung, tetela lamun sanyata, katetepan kasempurnaning dumadi, memayu hayuningrat.

15.  Ratu Adil sapa kang wus uning, keparenge Gusti Kang Kuwasa, binuka kalbu weninge, wruh saliring lelabuh, hanedakna katresnan jati, katresnan yekti bisa, gawe tentrem hayu, duh kesuma jati srana, tampanana katresnan ingkang sejati, sajiwa lan saraga.

16.  Jiwa raga gumolong sesaji, hanetepi kuwajibanira, ngawula mring Pangerane, mengkoni budi luhur, patembaya suwita Gusti, tumekeng pecat Suksma, netepi mring dawuh, hanresnani Pangeran, hanetepi jejering panunggal kardi, tresna sapepadanya.

17.  Nyata  lamun  lelabuhan  suci, ingkang  bisa  gawe tentrem jagad, rahayu pra titah kabeh, kang kadunungan ngelmu, sempurnaning urip lan pati, sempurnaning panembah, mring Gusti Maha Gung, kang mengkoni Jagad Raya, saisine kapurba wisesa Aji, Purwa Madya Wasana.

18.  Wasanane wong aurip iki, dadi srana gumelaring kodrat, miturut laku jantrane, nadyan sifating Wahyu, kasempurneng urip lan pati, iku amung sarana, murih tansah hayu, kasinungan katentreman, iku wajib den persudi kanti becik, kinarya dadi srana,

19.  Saranane sembada ngugemi, marang dawuhe Kang Maha Kwasa, tentrem ing lahir batine, kasinungan lelaku, guyub rukun netepi wajib, hambangun Nusa Bangsa, lan Negarinipun, murih hayu kang jinangka, lelabuhan gawe tentrem jagad iki, hayu rahayu ing rat

20. Rata waradin sajagad iki, kunci rahayu ingkang tinampa, lelabuhan panyerate, bawana gung rahayu, urip tentrem salami lami, duh para kadang ingwang, ywa kongsi kalentu, iki pepakon kang ana, den agema tumekaning zaman akhir, rahayu kang pinanggya.

Dhandhanggula

Lampus ing manah atemah kingkin,
sangsaya raga among turida,
lepas mangkya
ing lampahé,
kalih titiyangipun,
sangsaya raga among marga sunu kang dènlampahi,
anut imbang acala,
iringaning gunung,
kidang umregil ing jurang,
asrih tinon keñaring sodama ngalih,
kadya tuduhèng marga.

Kagyat bedagan anèng wanadri,
bantèng jajawi kidang manjangan,
kancil tanggiling réwangé,
luwak lawan tinggalung,
rasèng wiro lawan kasturi,
manawak lawan landak,
lingsang lan weregul,
walang kapa lan jalarang,
luwak kapur irèng aning pang alinggih,
ramya amangsa wohan.

Kidul kilen pagagan kapering,
ramya swaraning tunggu tanduran,
karengo mandra calunge,
ramyar sinranging wijung,
tan pantara kokole muni,
pareng lan taluktaka,
swaranna gumuruh,
kapuyan Nyi Silabrangta,
kang kaesti punika rasaning pati,
tansah ngesti durgama.

Raryan ika srih anglawuh rawi,
sasoring angsana abrah mekar,
ruruh sumawur sekaré,
lir warsa kancana rum,
pindha pindha sinom nyang rawit,
lir langsé langsé ika,
ing ngapulang lulut,
satpada angisep sekar,
pangrengié kadya sambating dya asih.

Kagyat awungu Nyi Silabrangti,
amiyarsa paksi awurahan,
pupungun lengleng driyané,
anukmèng daryanipun paksi iki kadya ngaruhi,
polahèng brangta ing yang,
tekèng don aturu,
angur aja nglalanaa,
wetenge lan napsuné dèn kurateni,
dadi ngucap mangkana.

Bi Candhini mangké aningali,
babadan añar angunga jurang,
asangkep tatandurané,
kacang lan tebu wulung,
tales cina lan katak uwi,
karangdhang payodara,
ing pinggiranipun,
tales bakatal bilungkang,
putih lalaja kakara benguk cicipir,
ing pinggir cabé sabrang.

Nyi Silabrangta atanña aris,
Mangunarsa ika tinakènan,
kai syèkh manira takèn,
ingkang iman puniku,
kaya apa dèn ucap dhingin,
gumanti tokid ika,
maripat ing pungkur,
kang iselam tan dèn ucap,
kidul kilèn marapt dèn ucap dhingin.

Syèkh Mangunarsa maksih alinggih
nora wikan yèn sanaké pejah,
winartan dèning raréné,
mangké lalawad gupuh,
sarawuhé mangké alinggih,
lawan Nyi Silabrangta,
ika kang andulu,
semuné ana duduga,
kang sawenéh semuné lila
aradin, wikan jatining lampah.

Syekh Amongraga kawuwus malih,
dawaning kawiswara sang mindha,
wikan Yèn pejah sanaké,
mapan tan tulus kokum,
ameng-ameng anèng jaladri,
pan sinung nugraha,
linabuh tumimbul,
wenang angambah bramaga,
tan adangu Amongraga ika prapti,
dhekah ing Wanantaka.

Warnanen mangké Nyi Mbok Malarsih
sapanglilirira mangké nidra
angungun déning impèné,
supenané dèn guguh,
Tambangraras anakku nini,
wus lipur ta manira,
déning brangta wuyung,
mangké katon ing supena,
Tambangraras awèt andadawa brangti,
la edan darmanira.

Dan warnanen dénira kang rasmi,
Ki Jayasmara lan arinira,
ènjang kawarnaa mangké,
sampun amit yayébu,
adam mintar Ki Jayèngrasmi,
anganggé wastra ina,
anandhang salimut,
tan ambakta panakawan,
alilingsé samya mbakta kalam mangsi,
linggar angala désa.

Kang amaca rangdha nom tur sugi,
Nyi Tilarsa pan jujulukira,
rangdha nom becik budiné,
anyar kapatèn kakung,
katilaran anak kakalih,
wadon sami diwasa,
warnanipun ayu,
awasta Nyi Kèn Sumarsa,
kang taruna wastané Nyi Ken Warsiki,
lir widadari Kèndran.

Sireping wong kabèh pada guling,
Jayèngraga ika pinaranan,
teka alinggih sandhingé,
aris dénira muwus,
Jayangraga wuwunguwa kaih,
lah ta usadanana,
kaya awakisun,
saksat uriping pejah,
awakisun mangsa gagapa basuki,
yèn sira tan asiha.

Ana sanaké lanang sawiji,
ika karsanipun pinaranan,
dhukun Rubaka wastané,
wingi isun angrungu,
arinisun anenggèh sepi,
anaké kang apajar,
yèn lunga andhukun,
isuk’e li apopoyan,
Ki Waudan anenggih lara kapati,
manawi sampun teka.

Warnanen mangké Ki Jayèngrasmi,
salinggarira sing Sinduraja,
angéca-éca lampahé,
sumengkèng gunung-gunung,
parang pringga jurang kapering,
luyut punang wratmaka,
déning lumut lumut,
sèla geng angapit margi,
puchak muré lir wentis kesisan tapi,
araras tiningalan.

Syèkh Malangkarsa ana ing masjid,
uninga yèn wong sanaké teka susunggun bungah manahé,
sinungan salam asruh,
Malangkarsa ika nuruni,
sigra anjawat asta,
aris dènña ngrangkul,
kangen yayi sun ing sira,
anauri Ki Jayasmara amanis,
kakang manira nedha.

Rengen sakala kang anèng margi,
santri Monthèl denira lumampah,
dan Ki Panorta wuwusé,
lintang sadarganipun,
miwah rekèh Nyi Mbok Malarsih,
lungané Jayasmara,
angrasa kaduhung,
kadya salah kapatiyan,
Ki Panorta rabiné dèn pituturi,
wuwusé lir sarkara.

Tan warnanen tingkahira brangti,
mBok Turida lan Nyi Rarasdarya,
dan Ki Panorta wuwusé,
tanpa kilèn sadalu,
dipun tutuh sariranéki, d
éning nisthaning raga,
tuwa sun katungkul,
ing renes lan aryatama,
angur rarèh samya mangun tapa bakti,
tuwèng sun agung mèndra.

Syèkh Amongraga kawuwus malih,
apan kalanira kadhatengan,
Malangkarsa tatamuné,
rawuh sakaomipun,
Jayasmara ingkang dèn iring,
lawan Ki Jayèngraga,
punika donipun,
èca dénya tetrebangan,
tigang dina ing dalu tanana guling,
sami agineman rasa.

Sampun tutug dènira anganggit,
mangka dadya guyoning kang bisa,
tan wruh Yèn dadi cacadé,
ingkang awas aluhung,
sumanta kapaksa kumawi,
tan wruh ing basa tembang,
tembungé kol kaku,
mung aneda pangaksama,
kang sami sadya maca ningali gurit,
ingkwang kang minda muda.

Sasangkalaning Kidung Candhini,
ingkang tinedak babading jaman,
gana utbuta saktiné,
lagya kinawinipun,
sira wolu tenggeg tiga ing,
tusan lima pawohna,
ing sanunggilipun,
duk kinawi palastanna,
naun ejim ing sasih jumadilakir,
wimba ing kawanwelas.

Pinèmutan palasta sinrating,
dinten buda tabu dwi,
sang lek dulkijah wimbané,
ing asta watekipun,
ing warsi dal kodal kadeling,
ri sedeng sinangkalan,
jaman kalinipun,
sunna rasaning pandita,
buda hijrah nabi yan sapta awari,
ning soca yeka sasra.